Poczta Polska wraz z Pocztą Kazachstanu wydała nowy znaczek pocztowy emisji „Armia Andersa – Szlak Nadziei”. To już drugie wydawnictwo poświęcone żołnierzom generała Władysława Andersa. Znaczek autorstwa Andrzeja Gosika, przedstawia postać generała Władysława Andersa w otoczeniu żołnierzy na tle górzystego pejzażu Kazachstanu. Na znaczku znajduje się również szanyrak (sklepienie jurty), stanowiący element godła Kazachstanu oraz logo Fundacji Wspólnota Andersa.
Wybuch II wojny światowej we wrześniu 1939 r. oznaczał podział Polski między Niemcy i Związek Socjalistycznych Republik Radzieckich, zgodnie z zawartym 23 sierpnia 1939 r. paktem Ribbentrop-Mołotow. Po agresji Niemiec na ZSRR w czerwcu 1941 r. rozpadł się sojusz Hitler-Stalin, co diametralnie zmieniło sytuację polityczną w Europie. Setki tysięcy Polaków zesłanych po wrześniu 1939 r. w głąb terytorium wschodniego najeźdźcy, mogło – w wyniku układu Sikorski-Majski z 30 lipca 1941 r. – zostać zwolnionych z więzień i obozów na terenach ZSRR i wejść w skład tworzonych tam Polskich Sił Zbrojnych. Na ich czele stanął generał Władysław Anders.
Dzięki tej armii ocalono dziesiątki tysięcy Polaków, którzy uzyskali nadzieję na wolność własną i Polski. Tworzenie polskiego wojska w ZSRR oznaczało pokonanie wielu problemów organizacyjnych. Odczuwalne były braki w kadrze oficerskiej – uprzednio zdziesiątkowanej przez radziecki aparat represji m.in. masowe skrytobójcze mordy w Katyniu, Charkowie, Twerze, Kijowie czy Mińsku wiosną 1940 roku. Józef Stalin odmawiał też odpowiedniego przydziału żywności i środków medycznych polskim żołnierzom. Ekstremalnie wycieńczeni ochotnicy masowo chorowali i często umierali.
W tej sytuacji w grudniu 1941 r., zdecydowano o przeniesieniu Armii Polskiej z Rosji centralnej do Kazachstanu i innych republik Azji Środkowej. Ostatecznie – za porozumieniem stron – armia Andersa została ewakuowana do Iranu. Ostatni jej żołnierze opuszczali Kazachstan jesienią 1942 r. Ponad 120 tys. osób opuściło ZSRR, wyruszając w drogę do wolności na „szlaku nadziei”, która miała wieść przez Bliski Wschód i Włochy, a celem była Polska.
„Ryngrafy Żołnierzy Wyklętych”
1 marca obchodzimy Narodowy Dzień Pamięci „Żołnierzy Wyklętych”. Tego dnia składamy hołd żołnierzom tzw. drugiej konspiracji, za okazane męstwo, niezłomną postawę i przywiązanie do polskich tradycji patriotycznych. Poczta Polska uczciła ten dzień wprowadzeniem do obiegu emisji „Ryngrafy Żołnierzy Wyklętych”. Znaczki z przywieszkami zaprojektowane przez artystkę plastyk Marzannę Dąbrowską przedstawiają portrety i ryngrafy „Słonego” i „Roja”. Na oprawie arkusika zamieszczono napis „nie dajmy zginąć poległym” pochodzący z wiersza Z. Herberta „Trzy wiersze z pamięci”.
Por. Franciszek Majewski „Słony” (1919-1948)
Żołnierz Polskiej Organizacji Zbrojnej, AK ROAK, NZW. W styczniu 1945 r. odznaczony Krzyżem Walecznych. Był dowódcą oddziału Kedywu w Obwodzie Płockim AK, dowódcą Rejonu II ROAK Obwód „Mewa” i dowódcą oddziałów bojowych 11 Grupy Operacyjnej NSZ. 26 września 1948 r. w Węgrzynowie niedaleko Sierpca w zabudowaniach swej narzeczonej Jadwigi Banaszkiewicz został otoczony przez grupę operacyjną UB, MO i KBW. Po 6 godzinach samotnej walki, nie chcąc wpaść w ręce wroga odebrał sobie życie.
St. sierż. Mieczysław Dziemieszkiewicz „Rój” (1925-1951)
Wiosną 1945 r. wcielony do „ludowego” Wojska Polskiego skąd zbiegł. Dołączył do oddziału NSZ-NZW ppor. Mariana Kraśniewskiego „Burzy”, gdzie dowodził drużyną. W sierpniu 1945 r. rozkazem dowódcy NSZ odznaczony Krzyżem Walecznych. Uczestniczył i dowodził wieloma akcjami zbrojnymi przeciwko komunistom. W 1948 r. awansowany do stopnia starszego sierżanta. Był jednym z najzdolniejszych dowódców polowych XVI Okręgu NZW. Poległ w walce z grupą operacyjną KBW i UB w nocy z 13 na 14 kwietnia 1951 r. we wsi Szyszki w powiecie pułtuskim. Wraz z nim zginął Bronisław Gniazdowski „Mazur”.
To i inne wydawnictwa Poczty Polskiej można nabyć w wyznaczonych placówkach Poczty Polskiej i sklepie internetowym:
http://www.filatelistyka.poczta-polska.pl
